Молитва до св. Йосафата
Святий Йосафате, Ти пролляв свою кров як мученик за Христову Церкву, Ти завжди бажав і постійним наполегливим благанням просив Всемогучого Бога ласки об’єднання східних народів з Святим Апостольським Престолом, – поможи, щоби то Твоє палке бажання сповнилось. Ми гаряче Тебе призиваємо. – Хочемо, щоби Ти був для тієї святої цілі нашим заступником перед Милосердним Богом і Отцем, щоби чимскорше прийшов день, у якому всі християнські народи Сходу та й усі відлучені Церкви разом з нами створять одно однісіньке стадо в дусі згоди й любови під проводом Наслідника Петрового й Намісника Христового на землі. Амінь.
+Йосиф (Сліпий) ПАТРІАРХ УГКЦ
Декретом Архиєпископа Євгена (Поповича), Митрополита Перемисько-Варшавського вих. 333/IV/2016 р. з дн. 04-04-2016 р. на письмове прохання о. Павла Поточного – пароха парафії св. Миколая в Циганку, ця молитва може бути використовувана для публічного та приватного почитання вірним Перемисько-Варшавської Архиєпархії. Відмовляючи цю молитву можна отримати частковий відпуст.
Греко-Католицька парафія св. Миколая в Циганку отримала мощі св. свщмч. Йосафата Кунцевича, які в неділю 10 квітня 2016 р. будуть врочисто введені до парафії разом з мощамі блмч. Йосафата Коциловського.
Більше про цю подію читайте тут: RELIKWIE MĘCZENNIKÓW W CYGANKU
Декрет Архиєпископа Євгена про молитву до св. Йосафата Кунцевича
Z artykułu ks. dra Michała Kaszowskiego, ODPUSTY,
zob.: http://www.teologia.pl/m_k/zag06-4o.htm#3
(…) 3. Jakie są warunki uzyskania odpustu cząstkowego?
Oprócz odpustów zupełnych, które doprowadzają do zniesienia wszystkich „kar” doczesnych, istnieją jeszcze odpusty częściowe, które tylko w jakimś stopniu uwalniają od konieczności doznania różnych „kar” udoskonalających lub oczyszczających nas. Dostępuje tego odpustu ten, kto spełnia jakąś czynność, z którą Kościół wiąże podobny odpust, np. „wiedziony duchem wiary poświęca w duchu miłosierdzia na służbę braci będących w koniecznej potrzebie czy to samego siebie, czy też swoje dobra”; „w wypełnianiu swoich obowiązków i w znoszeniu trudów życia, z pokorną ufnością wznosi duszę do Boga, dodając, nawet tylko myślnie, jakieś pobożne wezwanie (akty strzeliste)”; „w duchu pokuty powstrzymuje się dobrowolnie od rzeczy godziwej i jemu przyjemnej” (Enchiridion indulgentiarum). Odpustu częściowego dostępuje i ten, kto wypełnia czynność powiązaną z odpustem zupełnym, jednak nie spełnia wszystkich warunków dostąpienia takiego odpustu, np. jest przywiązany do grzechów lekkich i nie chce z nimi zerwać. Jeśli chodzi o odpusty częściowe, nie należy ich rozumieć – co zresztą robiono – jako skrócenia kar czyśćcowych o określoną ilość dni lub miesięcy. Zasadniczo nigdy nie wiadomo, w jakiej mierze odpust częściowy uwalnia od konieczności oczyszczenia się z wszelkich niedoskonałości miłości w czyśćcu.
Przy zyskiwaniu odpustów częściowych ważną rolę odgrywa również usposobienie człowieka, jego miłość. To jednak, co człowiek zyskuje od Chrystusa i od Jego Kościoła przez przebaczenie grzechów i przez dostąpienie odpustu, jest niewspółmierne z włożonym przez siebie wysiłkiem, bo hojność Zbawiciela i wielkość Jego zasług przewyższają nasze wyobrażenia. Zbawienie jest w większej mierze darmo nam darowane niż wypracowane przez nasz wysiłek. W swojej szczodrobliwości Kościół spieszy z pomocą zwłaszcza umierającym. Nawet jeśli wskutek braku kapłana nie mają oni okazji do sakramentalnego spotkania się z Chrystusem, dostępują odpustu zupełnego, o ile mieli zwyczaj odmawiania jakichkolwiek modlitw i są oczywiście odpowiednio usposobieni wewnętrznie (por. Enchiridion indulgentiarum, 6).
Tak więc każdy czyn wypływający z miłości, powoduje oczyszczenie oraz wynagrodzenie Bogu zniewag grzechowych, a tym samym w jakiejś mierze uwalnia nas od czyśćca. Dzięki jednak zasługom i pomocy płynącej ze strony Chrystusa, Jego Matki, wszystkich świętych i całego Kościoła żyjącego na ziemi, oczyszczenie to staje się dużo większe i tym samym w większym stopniu uwalnia od „kar” niezbędnych dla udoskonalenia człowieka.